Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Operation "Operation"





Γεμάτη γνώσεις και πολύτιμα συμπεράσματα, γύρισα σπίτι από το νοσοκομείο και συγκεκριμένα από τo Operation εεε, “Operation”.
Δηλαδή και μόνο για τις τόσες σημαντικές και πολύτιμες γνώσεις άξιζε η νάρκωση – παροχέτευση – the blood bathyou dont want to know.
Γιατί αν είχα πάει ας πούμε για pedicure, εκτός από την υπόθεση του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή (-πους), τίποτα δεν θα είχα αποκομίσει.
Κάθομαι λοιπόν εδώ, με ένα τσιρότο στο λαιμό (petit et sic λέει η Τζώρτζια – σαν τον Άγγλο Ασθενή το θωρώ προσωπικώς), το οποίο με «τραβάει» ενώ πληκτρολογώ, και είμαι έτοιμη να μοιραστώ την εμπειρία. 





Λοιπόν, συμπεράσματα:
Ο θυρεοειδής «ριμάρει» καλά με τις αισθητικές επεμβάσεις, οπότε αν είσαι σε δίκλινο (τσίπισα), σου φέρνουν μία τρελή δίπλα σου που ενώ εσύ πονάς, αυτή λέει λήμματα του στυλ : «Love handles», «παρτό ντεκολτέ», «πειράζει στο στήθος, να κουνάει το τζιπ μέχρι το Καρπενήσι, γιατρέ?»

Σκηνή πρώτη: Κατεβαίνω (τρόπον τινά), στο χειρουργείο με φορείο -ενώ είμαι μια χαρά και τον έπαιρνα άνετα 6-0, 6-0 στα set τον τραυματιοφορέα.  
 Εκεί έχει φθάσει το επιτελείο μου από το 401, όλοι στρατιωτικοί γιατροί – δεν ξέρω γιατί τους ήθελα τους στρατιωτικούς, μου έκανε λίγο Kristin Scott Thomas, (Ντόρη μου που είχα ψηφιστεί look-alike σε εκείνο το dinner…).  

Ο αναισθησιολόγος : «Τι ωραίο όνομα έχετε, από πού είστε?», -δεν έχει σημασία γιατρέ μου από πού είμαι. Που πάω έχει σημασία, γυμνή με την πράσινη μπλούζα, που αυτό το πράσινο καμία δεν κολακεύει –ούτε perroquet που πάει στις ξανθές, ούτε chartreuse που πάει στις καστανές. Θα εισηγηθώ να το αλλάξουν.

Σκηνή δεύτερη: Ξυπνάω από τη νάρκωση, και λέω στο ιατρικό επιτελείο, (δεν το θυμάμαι προσωπικά, μου το είπε ο γιατρός μετά): «Ήσασταν πολύ καλοί, θα σας κάνω post στο face book»  – «Ωραία ιδέα, δεν το είχαμε σκεφτεί να διαφημιστούμε»! 

Σκηνή τρίτη: Ξυπνάω πλήρως και είμαι στο δωμάτιο.
Ο Δημήτρης είναι δίπλα μου. (Καθώς και η τρελή από το Καρπενήσι με το καινούργιο στήθος).
«Το ξέρεις πως είμαι ο πατέρας των παιδιών σου?».
Εδώ, έχουμε δύο αναγνώσεις: α) την τρυφερή, β) την ανακριτική (τώρα που είναι τέζα, θα το αποκαλύψει το μυστικό, που θα πάει…).

Σκηνή τέταρτη: Φεύγω για το σπίτι, ο γιατρός με χαιρετάει στην πόρτα της κλινικής: «Έδωσα τόση βραχνάδα στη φωνή, όση χρειάζεται για να είναι σέξι. Για δεκαπέντε μέρες όχι συγκινήσεις και μετά κανονικά, scuba diving».

Μάλλον σκέφτηκε : If you cant beat them, join them.

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Rolling Stone



"Και μια μέρα στο Βερολίνο, έλαβα το τηλεγράφημα που είπαμε στην αρχή: «Εύρον πράσινην πέτραν ωραιοτάτην· ελθέ αμέσως, Ζορμπάς.»
Δεν είχα, είπαμε, το κουράγιο να τα παρατήσω όλα και να κάμω κι εγώ μια φορά στη ζωή μου μια γενναία παράλογη πράξη· κι έλαβα το γραμματάκι
που αντέγραψα στην αρχή, όπου με θεωρεί πια, και με το δίκιο του, ο Ζορμπάς, άνθρωπο χαμένο, καλαμαρά.
Από τότε δε μου ξανάγραψε· [...]
Ν. Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία τού Αλέξη Ζορμπά, 

Πράσινη ήταν η πέτρα τελικά, όχι γαλάζια όπως θυμόμουν…

Αργά αλλά σταθερά, τα χρώματα –και τα μάτια – θαμπώνουν.
Η πέτρα που ξεκίνησε ως πράσινη, τριάντα χρόνια πριν, είναι σήμερα γαλάζια.
Και σε άλλα τριάντα χρόνια, θα ξεθωριάσει κι άλλο.
Λευκή πια και ολοστρόγγυλη σα βότσαλο, θα πετάξει να πάει να συναντήσει τη θάλασσα –που ήδη την περιμένει.  

"Aw, you've gone to the finest school all right, Miss Lonely":